Η μάνα αυτουνού... Έλλή Ζάχου Ταχτση

Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή

της Κικής Μαυρίδου

ΤΟ ΕΡΓΟ

Μονόλογος της Κικής Μαυρίδου βασισμένος στη ζωή της μητέρας του Κώστα Ταχτσή.

Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας ερμηνείας στα θεατρικά βραβεία κοινού του All4Fun.

(Υποψηφιότητα και για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου νεοελληνικού έργου και καλύτερης Μουσικής)

1o Βραβείο Γυναικείας ερμηνείας στα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης από την Kulturosupa.gr.

2o Βραβείο κοινού καλύτερης παράστασης στα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης

(Υποψηφιότητα και για βραβείο καλύτερου Πρωτότυπου Κειμένου και καλύτερης Μουσικής)

Η Έλλη Ζάχου Ταχτσή, υπήρξε μια ανυπόταχτη γυναίκα, που το μόνο που ήθελε, ήταν να ζήσει ελεύθερη και να αγαπηθεί. Ατύχησε και στα δύο. Υπέκυψε στη σκληρότητα της εποχής της και έγινε πιο σκληρή από αυτήν.

«Η μάνα αυτουνού». Προσφώνηση απαξιωτική, ειρωνική, σαρκαστική, μα τόσο οικεία, τόσο γνώριμη. Ειπωμένη υπαινικτικά και πάντοτε χαμηλόφωνα. Σχεδόν ψιθυριστά. Από αυτούς τους ψίθυρους που είναι μαχαιριές στην καρδιά. Που καμιά φορά όμως γίνονται και φονικά. «Ο γιος αυτηνής», ο Κώστας Ταχτσής, δολοφονήθηκε. Όπως «δολοφονείται» σ’ αυτόν τον κόσμο, ότι απειλεί να ξεσκεπάσει την υποκρισία του.

«Η μάνα αυτουνού». Το λιγότερο φωτισμένο πρόσωπο στον κυρίως αυτοβιογραφικό συγγραφικό κόσμο του Κώστα Ταχτσή, στον οποίο βασίστηκε για να γράψει και το σημαντικότερο έργο του «Τρίτο Στεφάνι», που αποτελεί, πέρα από μια καταγραφή κι ένα ξεμασκάρεμα της αγίας ελληνικής οικογένειας. Εάν όμως το «Τρίτο Στεφάνι» ταυτίζεται με την ίδια την Ελλάδα, η ιστορία της μητέρας του, ταυτίζεται με όλα τα κρυμμένα μυστικά, που κρατάμε καλά κλειδωμένα σε σκονισμένα μπαούλα, στοιβαγμένα στα υπόγεια της ψυχής μας.

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«…ένα επίτευγμα, χειμαρρώδες και από σκηνικής άποψης άκρως λειτουργικό, η Ράνια Σχίζα σε μία πραγματικά σπουδαία στιγμή..» Τόνια Καράογλου (Αθηνόραμα)

«…ζωντανό, δυνατό και στο βάθος του αληθινό, ένα καθηλωτικό αποτέλεσµα» Κώστας Β. Ζήσης (Εφημερίδα Documento)

«…καθηλωμένοι στις θέσεις μας παρακολουθήσαμε μια ολοκληρωμένη θεατρική ερμηνεία σε έναν μονόλογο απαιτήσεων που εξέπληξε με την δύναμη και την έντασή του, ξεχωρίζει για την αλήθεια του»

Άννια Κανακάρη (Κουλτουρόσουπα)

«…σκληρή, αδάμαστη, ένα αγρίμι η Ράνια Σχίζα σε έναν μονόλογο ασύλληπτα σύγχρονο» Νόρα Ράλλη (Εφημερίδα Των Συντακτών)

“… ο σκηνοθέτης εμπιστεύεται το έργο και την Ράνια Σχίζα, βάζοντας στο επίκεντρο της αφαιρετικής του σκηνοθεσίας την ερμηνεία της. Και εκείνη τον δικαιώνει με μια ερμηνεία αληθινή και σπαρακτική…” Ιωάννα Βαρδαλαχάκη (clickatlife, naftemporiki)

«…μοναδική, συγκλονιστική» Ναταλί Χατζηαντωνίου (Στο Κόκκινο)

«… ένας ψυχαναλυτικός μονόλογος που καθηλώνει» Δημήτρης Μπαμπούλης (TVXS)

«…ο μονόλογος της Κικής Μαυρίδου, κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βαγγέλη Λάσκαρη, ξεδιπλώνεται συγκλονιστικά επί σκηνής από τη Ράνια Σχίζα.» Βίλλυ Καλλίγα (Athens Voice)

«…μια ερμηνεία απ’ αυτές που δεν ξεχνάς γιατί στα έδωσε όλα, ανήκει στις παραστάσεις της χρονιάς.» Αλέξανδρος Στεργιόπουλος (Gazzetta.gr)

«…δεν έχω ξαναδεί τέτοιο χειροκρότημα. Είχα χρόνια να δω τέτοια παράσταση.» Δημήτρης Γιαγτζόγλου (Parapolitika, ΕΡΤ)

«…μια από τις πιο ολοκληρωμένες θεατρικές ερμηνείες της των τελευταίων χρόνων» Γιώργος Χριστόπουλος (Η Πόλη Ζει)

«… Η μάνα του Ταχτσή συντάραξε το κοινό» Παναγιώτης Πετρόπουλος (Art Magazino)

«…εξαιρετική ερμηνεία» Νίκος Μουρατίδης

«…o Βαγγέλης Λάσκαρης σκηνοθετεί με απίστευτη μαεστρία την Ράνια Σχίζα, δίχως εντυπωσιακά εφέ και κοστούμια. Μοναδικό όπλο η αφαιρετική σκηνοθεσία και η ατόφια και αληθινή της ερμηνεία…» Θάνος Ξανθός (Tetragwno.gr)

«…είναι σα να κάνει το τρίτο στεφάνι μόνη της! Δείτε το!» Νίκος Ελευθερίου (kalitheasi.gr, patrinorama.gr)

«…μία παράσταση πέντε αστέρων, από τις καλύτερες της τελευταίας δεκαετίας!» Βασίλης Παπαβασιλείου (Cosmopoliti)

«…ένα συνολικό αποτέλεσμα που υπενθυμίζει την αξία του θεάτρου στη ζωή μας. Μόνη μας προτροπή να μην την χάσετε» Μαρία Φαρδέλα (Exostis)

«…είναι λίγες οι φορές που βιώνει κάποιος μια ερμηνεία τόσο ολοκληρωμένη» Ντίνα Καρρά (Only Theatre)

«…η φωνή του Νίκου Καραθάνου είναι σα να ‘ρθε ο Ταχτσής στο χώρο και βάλθηκε να μοιράζει ενοχές» Μαριάμ Νίκου (Koita-magazine)

«…η Σχίζα μας θύμισε την μαγεία του θεάτρου και της υποκριτικής!» Λένια Παλαιολόγου (Pasta Flora Online Magazine)

«…κατά καιρούς, όμως, με πιάνει κόλλημα με διάφορες παραστάσεις, τις οποίες βλέπω ξανά και ξανά. Για παράδειγμα, “Ναπολέων” (σκην. Σκουρλετης) ή “Οπερετα” (σκην. Καραθανος) ή “Θείος Βάνιας” (σκην. Μαγκανάρη) ή “Γυαλινος κόσμος” (σκην. Καραντζάς) ή “Γρανάδα” (σκην. Καλαβριανος). Και τις διαφημίζω ξεδιάντροπα. Φέτος, ήταν σειρά της παράστασης” Η μάνα αυτουνού” (σκην. Λάσκαρης)» (Theatro-phile)

«…o Βαγγέλης Λάσκαρης, αξιοποιώντας με αφοσίωση το κείμενο της Μαυρίδου, το αφήνει να ακουστεί καθαρά, στήνοντας μια μινιμαλιστική παράσταση, η Ράνια Σχίζα επιλογή ιδανική» Νίκος Ρουμπής (deBop)

«…μια παράσταση που σε γοητεύει με την απλότητα της και σε συγκινεί με την αλήθεια της» Σμάρω Κωτσιά (Theatrika Programmata)

«…ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Λάσκαρης κράτησε ελεύθερη την παράσταση από οτιδήποτε θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή μας από τα ουσιαστικά στοιχεία της, το κείμενο της Κικής Μαυρίδου και την υποκριτική της Ράνιας Σχίζα.» Γεωργία Καρκάνη (Marie Claire)